fbpx

Groteska

  • Jutro zmieni się tylko pogoda

    Idę, idę. Na uszach, albo w uszach – jak kto woli – sączy się nieco zakwaszona muzyka. Ni to smutna, Ni to wesoła – o znamiennym tytule This Mess Im In. Tyle, że coś za bardzo trzeszczy. Ściągam słuchawki. Galeria handlowa. Przystaję na chwilę, żeby wchłonąć te wszystkie piękne zapachy. Wykwintne perfumy mniej wykwintnych dam,…

    czytaj całość →

  • Przyszedłem do niej z nocnej zmiany nieco znudzony. Pyta się głosem pełnym wzburzenia, czemu mam taką gipsową minę? Odpowiadam spokojnie — a jakże — że zmęczenie, że praca, że jest piękna, ale nudna jak olej z flakami. Mówi do mnie, już dobrze, wszystko zrozumiała i serdecznie dziękuje za ten komplement, tylko z tymi flakami i…

    czytaj całość →

  • Krople absurdu drenują czaszkę. Stoję pod rynną, kapiącą niemrawo, bezmyślnie. Czekam. Niechże się coś wydarzy. Może ulewa bardziej znacząca, może wypadek samochodowy, może staruszka poślizgnie się na bruku z torbą pełną zakupów? Potem tłum gapiów wielce przejętych. Karetka na sygnale, dramatyczne sceny! Ostatnie życzenie przed śmiercią, spadek, kwiaty, kilka pozornych łez pomieszanych z deszczem i…

    czytaj całość →

  • Sztuka za darmo

    Osoby: KASJER – pracownik księgarni AMELIA – przyjaciółka kasjera ROBOTNIK – pracownik huty im. Lenina PANI INTELIGENTNA – dama z wyższych sfer NIEWIDOMY ANGIELSKI TURYSTA POLICJANT NUMER JEDEN POLICJANT NUMER DWA MŚCICIEL AKT PIERWSZY I OSTATNI Księgarnia „Pod staromodnym kałamarzem” Księgarnia. Duże, przeszklone pomieszczenie z wieloma zaułkami, księgozbiory posortowane tematycznie. Regały wysokie, obok drabinki na…

    czytaj całość →

  • Kokon

    Tlę się nad ranem jak zaprószony ogień. Niby leniwie, jednostajnie, ale żarliwie i ochoczo. W moim pokoju nie ma kolorowych obrazków. Kilka pocztówek bezwiednie przyklejonych do ściany. Na każdej z nich zawsze zjawiają się enigmatyczne postacie. Z lewej strony patrzy na mnie oko, łypie, zdaje się mrugać. Aż się boję obrócić za siebie, cóż tam…

    czytaj całość →

  • Chochoły i wilcze doły

    Las. Poukładany. I półmrok. Bez patosu i sztucznego klimatu. Drzewa logicznie powyginane w sobie znanym kierunku. Lekka mgła nie otula niczego. Przemija, jak krótkie jedwabne sukienki dziewcząt. Idę dalej. Człapię i tonę w liściach. Cisza. Z dala od wytworów cywilizacji. Z dala od dymu, samochodów i sztucznego oświetlenia. Chociaż kto wie. Mgiełka – dym z…

    czytaj całość →